Nu je weet dat je kritisch bent op jezelf, vraag je je misschien af; waarom ben ik zo kritisch op mijzelf? Wat fijn is om te weten, is dat iedereen zo’n stemmetje in zijn hoofd heeft dat kritiek kan geven op wat je doet en wie je bent. Je hebt deze stem ook nodig, het beschermt ons tegen van alles. Het is heel waardevol, alleen spreekt deze niet alleen de waarheid.  

Zelfkritiek is het meest stressvolle wat je kan ervaren. Als je kritiek hebt op jezelf is dat een vorm van afwijzing. En afwijzing hoort bij de emotie ‘angst’. We willen er nu eenmaal allemaal bij horen, dat is door de natuur bepaald. 

Angst is alleen niet helemaal eerlijk over de werkelijkheid. Angst kijkt door een bril die gekleurd is. Angst wil je namelijk behoeden voor pijnlijke situaties, afgang en vindt het prettig om overal de controle op te hebben. Een soort beschermengel dus. Alleen vaak een hele strenge, harde, oordelende beschermengel. Daar ga je vaak niet harder voor lopen. Als je vaak naar deze stem luistert, bereik je vaak het tegenovergestelde:  je wordt heel perfectionistisch, je gaat moeilijke dingen het liefst uit de weg of je bent nooit tevreden met jezelf.   

Niet helpend…